‘You are here to create, not to repeat. You are here to transform peoples deepest pain and darkest energy into love and light.’

Dat is het antwoord dat ik krijg van mijn gidsen, als ik op het familiekerkhof van de familie Passmann sta, de Duitse familie die ooit de bezitter was van Kasteel Slangenburg, mijn favoriete plek voor een schrijfretraite. Ik kijk rond over de ommuurde begraafplaats. Binnen de muur staat een hek. Het is alsof ik in een flits teruggeworpen wordt in de tijd van de tweede Wereldoorlog en de begraafplaats verandert in concentratiekamp Auswitsch. Verwonderd met deze nieuwe ogen kijk ik rond. Alsof ik nu van een afstandje naar dat leven mag kijken.

Vorig leven in de tweede wereldoorlog

In de loop der jaren heb ik ontdekt dat ik een vorig leven heb dat zich afspeelt in de tweede wereldoorlog. Ik heb daar op deze website eerder over geblogd. Vele liefdes in dit leven waren toen ook mensen met wie ik op hartsniveau verbonden was. Een van de thema’s van dat leven was verraad. Een ander thema was: is mijn leven meer waard dan het leven van een ander? Gaat mijn geluk niet ten koste van de nood van vele anderen?

Verraad en overleving

In dat leven koos ik ervoor om mijn geliefde te verraden, wat tot gevolg had dat ik zelf stierf door uitputting, omdat hij me niet meer kon geven wat ik nodig had. Ik had hem immers laten vermoorden. De kwaliteit van leven van zoveel andere gevangenen was voor mij meer waard dan het leven dat ik zelf leidde. Het was overigens een leven dat gericht was op overleven en op vernietiging. Dat is wat sowieso gebeurde in dat de oorlog. De vernietiging van het Ware Zelf.

Dilemma

In mijn huidige leven kwamen onlangs de thema’s van toen opnieuw voorbij. Ik voelde hetzelfde vraagstuk: wat is mijn taak? Wat heb ik te doen in dit leven? Welke keuze maak ik in het ethische dilemma dat mijn pad kruiste en wat is het effect van mijn keuze op het leven van anderen? Ik voel me verantwoordelijk. Maar ik voel me ook verantwoordelijk voor mijn eigen leven en voel het verlangen naar het verwezenlijken van mijn dromen. Ik besluit om hulp te vragen.

‘Help me om meer zichtbaarheid te krijgen op mijn pad. Help me en laat me zien wat mijn weg is in dit leven?’ Ik laat het vervolgens rusten en loop het bos in. Tot ik bij de begraafplaats kom. Ik kijk rond en een gevoel van bekendheid overvalt me. ‘Been here, did that, done that.’ Dan krijg ik mijn antwoord. Het komt helder door, als een ster die het licht laat zien in een donkere nacht. Alles valt van me af. Ik weet nu wat ik te doen heb.

Van overleven naar Leven

Dat ik in dit leven zoveel regressies heb mogen ervaren van vernietigende vorige levens, is omdat ik in dit leven er iets mee mag doen ten behoeve van andere mensen. Het is niet meer de bedoeling dat ik wegzak in misbruik, terreur of oorlog. Het mag weer vrede worden op aarde en daar mag ik mijn steentje aan bijdragen door het transformeren van deze donkere energieën in licht en liefde. Ik mag het eeuwige licht in mij doorgeven aan een ander. Stapje voor stapje. Dat is mijn taak.

Van angst naar liefde

Als mensen hun ego weer verbinden met hun hart, en hun hart leidend laten zijn in de keuzes die ze maken, kan de wereld weer een beetje mooier worden. De weg van angst naar liefde. Van overleven naar Leven. Van ego naar het hart. Ik kijk uit naar de volgende relatie-intensives die komen gaan waarbij ik mensen terug breng naar hun ware kern zodat ook zij de voor hen juiste keuze kunnen maken. Want de wereld heeft leiders nodig die hun hart leidend laten zijn en het verschil durven maken. Ben jij er een?

Zit jij in een ernstig dilemma of weet jij niet wat jouw volgende stap is? Durf hulp te vragen! Je moet het zelf doen maar hoeft het niet alleen te doen. Mail me of bel gerust voor een verhelderingsgesprek op 073-6420725.

Langzaam en liefdevol beweegt hij in haar. Haar ogen zijn nog steeds dichtgeplakt door de ontsteking die maar niet over wil gaan. Of misschien wil ze gewoon haar ogen niet openen uit angst om de werkelijkheid te ontmoeten? Babaji omringt haar dagelijks met al zijn zorgen. Hij voedt haar met alles wat hij heeft te delen. Soms is het een kop soep, getrokken van de kool uit zijn tuin. Dan weer is het een hand vol rijst. Soms is ze dankbaar dat ze nog leeft. Maar waarvoor eigenlijk? Wat heeft het leven haar nog te bieden? Zij, een gevallen vrouw. Een meisje nog dat nog vrouw had moeten worden.

Het is alsof haar lichaam een eigen wil heeft. Babaji’s zachte aanrakingen zijn helend voor haar wonden. Hij streelt haar net zo lang tot ze verzacht, of ze wil of niet. Het lijkt alsof tijd niet meer bestaat als Babaji haar lichaam begint aan te raken. Als hij van huis is, ligt ze maar te piekeren. Dan verlangt ze er naar tot het weer zo ver is dat Babaji haar aanraakt. De pijn van het verzorgen van de wonden, staat in het niets vergeleken met de pijn die ze voelde toen de soldaten met haar bezig waren. Ze moet het vergeten. Ze wil het vergeten. De pijn lijdt haar af van de innerlijke pijn. En als zijn aanrakingen overgaan van zorgen voor naar liefhebben, dan kan ze niet anders dan ontspannen.

Ze weet dat hij in haar is. Daar, in haar geheime ruimte. Daar waar niemand nog had mogen komen. Ze voelt er niets van. Wat kan het haar nog schelen? Er is niets meer te verliezen. Geen man die haar nog wil. Babaji wil haar. Hij is in haar. Hij fluistert lieve dingen in haar oren. Hij zegt haar hoe zacht ze is en dat hij haar nieuwe herinneringen wil geven voordat ze een keuze maakt. De keuze om te sterven of om te leven. Eerst moeten haar wonden geheeld zijn. Dan pas mag ze kiezen.

Soms maakt dat haar boos. Dan wil ze bewegen met haar onderlichaam om hem van zich af te werpen. Laat me nu kiezen, laat me met rust! Laat me sterven! Maar het is alsof hij geen tegenstand duldt. Diep ergens in haar weet ze dat deze man het goed met haar voor heeft. Ze kan het niet verklaren. Hoe moet ze het uitleggen? Ze voelt het als ze met haar vingertoppen de rimpels van zijn hoofd volgt om zo een voorstelling te kunnen maken van hoe hij er uit ziet. Ze voelt het als ze door de zachte krulletjes van zijn kroeshaar woelt. Ze voelt het als ze zijn zachte huid voelt en ze zijn krachtige energie door haar heen voelt stromen. Alsof het zijn energie is die haar het gevoel geeft dat ze het waard is om te leven. Om te blijven leven.

Ze knijpt haar ogen dicht. Wie is deze man? Wat wil hij van haar? Waarom doet hij al die moeite? Nog steeds beweegt hij in haar. Zijn lichaam verwarmt het hare. Zijn energie glijdt moeiteloos over in de hare. Haar ademhaling versnelt. ‘Adem naar je hart, Cleopatra, vergeet je hart niet. Het klopt voor jou. Het klopt uit liefde voor jou.’ Ze kan het maar niet geloven maar het klinkt mooi, besluit ze terwijl ze opvolgt wat hij zegt. Zo heeft ze het geleerd. Je luistert naar de man die ouder is dan jij.

Steeds opnieuw laat hij haar voelen dat ze leeft. Die energie! Soms is het zo intens dat ze er bang van wordt. ‘Haal het maar omhoog, breng de energie maar naar je hart, lieverd’, fluistert hij als ze uitspreekt wat ze voelt. Want ook dat heeft hij haar al geleerd. Ze had nooit gedacht dat ze zoveel contrasterende gevoelens zou kunnen ervaren. ‘Ik wil dat je alles hebt ervaren voordat je kiest. Je hebt er recht op om te weten dat er ook nog iets anders is dan zoals ik je gevonden heb.’ Babaji is een aparte man. Misschien is het wel geen mens. Misschien is ze wel in een andere wereld aangekomen en leeft ze niet meer echt. Ze kan haar ogen beter gesloten houden.

Dan ineens is het daar. Ze kan het niet geloven. Is het echt waar? ‘Babaji, wat gebeurt er?’ vraagt ze hijgend en buiten adem. Ze beweegt haar hoofd en schudt het heen en weer. Haar vingertoppen strekken zich, alsof de energie in haar zich niet wil laten stoppen en een eigen leven leidt. Daar is het weer. De tinteling. Haar grote teen. ‘Babaji, ik geloof dat ik mijn teen voel, kan dat?’  
‘Natuurlijk kan dat lieverd. Seks is helend. Dat is wat ik je wil laten ervaren. Nog even en dan kun je je benen weer bewegen.’
Hij antwoordt haar met een vanzelfsprekendheid die haar irriteert.
‘Ga van me af. Ga van me af!’ schreeuwt ze. ‘Je wilt alleen maar seks. Je bent al net zo erg als al die soldaten.’

Hij stopt onmiddellijk en glijdt uit haar.

‘Zoals je wilt.’

Dan is ze weer alleen. De temperatuur van de lucht voelt ijskoud vergeleken met de warmte van zijn huid. Ze negeert de traan die over haar wang glijdt en draait haar hoofd opzij.
Was ze maar dood.

Afscheid van een leven vol frustratie

Het leven van Aladin en Vesuvio

Dan verschijnt het volgende leven. Ik ben een machtige man. Mijn naam is Aladin. Ik zit in een herenkamer in een grote leren fauteuil. Mijn hoofd is wit geschminkt, met een neus van een boze wolf. Mijn neus krult helemaal in elkaar en het voelt aan als een enorme arrogantie. Het is zo gegrimd, zodat niemand me zal herkennen. Ik ben de machtige man. Ik heb geen linker arm meer maar mijn rechter arm is daarentegen enorm ontwikkeld. Ik speel met kaarten en kan ze met een hand schudden. De mannen aan tafel tegenover mij die met me spelen hebben ontzag voor mij. De jonge mannen die voor het eerst met hun vaders naar deze gokavond meekomen kijken vol bewondering hun ogen uit. Wat ben ik snel en handig met die ene arm en hand! Ik leun lui achterover en ik ben alle spelletjes beu. Het wordt tijd dat het volk een grote les leert.

Ik laat mijn broer roepen. Mijn broer Vesuvio is zeven jaar ouder dan ik. Hij loopt altijd in een soldatenharnas, sinds hij op zijn veertiende naar het front werd gestuurd. Tot ieders verbazing heeft hij de strijd overleefd. Niemand had het verwacht dat hij vier jaar later levend uit de strijd terug zou komen. Vesuvio weigert echter zijn harnas af te doen. Tegen iedereen roept hij vol trots dat zijn harnas zijn redding is geweest. Als hij dat niet gedragen had, had hij de oorlog nooit overwonnen. En weet je wel hoe heftig die strijd was? Vol trots vertelt hij tegen iedereen hoe hij gevochten heeft in de strijd. Zijn verhalen zijn weergaloos groot en iedere keer dikt hij ze een beetje aan. Zo wordt de oorlog van het verleden een periode van trots en magie.

Daar waar verleden en toekomst samenvallen in de overgave het nu, mag ik getuige zijn van een bijzonder verhaal over oorlog. De ontmoeting tussen Babaji en Cleopatra… Het begin van dit verhaal, dat nog lang niet af is, ontvouwde zich de afgelopen dagen in de ontmoeting en de genade van Liefde en Helende Seksualiteit.

Alles is donker om haar heen als ze zich ervan bewust wordt dat ze leeft. Er is geen gevoel meer in haar benen, ze kan ze simpelweg niet meer bewegen. Rondom haar aan elkaar geplakte opgezwollen oogleden zoemen vliegen als bijen op honing. Ze is te moe om ze weg te slaan. De zon verwarmt haar koude lichaam. Waar is ze? Hoe is het mogelijk dat ze nog leeft, nadat de soldaten haar als oud vuil hebben achtergelaten? Misbruikt, overweldigd en weggeworpen, er niet meer toe doend. Je mag sterven.

Ze probeert haar vingers te bewegen, haar kleine tengere kindervingers, maar al snel staakt ze haar pogingen. Het had niet mogen gebeuren. Ze is nog maar twaalf.

Ze kreunt vanuit een zinloos protest. Waarom is ze blijven leven? Ze was liever daar gebleven, aan de andere kant. Daar waar het donker en stil was en waar ze kon rusten in de leegte van het niets. Waarom is daar nu dan die zon? Ze voelt de warmte van de stralen op haar huid.

‘Je mag sterven.’ zegt de stem. ‘Maar je mag ook blijven leven. Zeg maar wat je wilt.’ Ze voelt zachte liefdevolle handen die haar benen zachtjes aanraken. Ze krimpt onwillekeurig ineen. ‘Je bent nu veilig. Je leven is heilig en je lichaam is een geschonden tempel. Ik ga je wonden wassen zodat je straks je besluit kunt nemen.’

Een besluit nemen? Wat bedoelt de man? Maar tijd om na te denken heeft ze niet als ze de natte doeken op haar huid voelt. Daar, net boven haar navel. Haar buik doet zeer van de vele schoppen die ze mocht ontvangen. Is het werkelijk voorbij? Ze hoort de man hijgen als hij probeert haar benen opzij te leggen. Ze kan haar benen niet meer bewegen. Alsof ze dood zijn. Was de rest ook maar dood.

Gespetter van water. Hij wast haar. Eerst haar voeten. De aanraking is doeltreffend en vanuit een zekerheid die haar in de war maakt. Alsof ze het waard is om verzorgd te worden. Zij? De harde stemmen van de soldaten zeiden haar hele andere dingen. Langzaam werkt hij naar boven. Dan dept hij heel zachtjes haar ogen met een natte doek. De liefdevolle aandacht waarmee hij haar gezicht aanraak verrast haar. Er glijdt een traan uit haar ooghoek.

‘Mamma?’

‘Het spijt me. Ik ben je moeder niet. Ik ben Babaji. Ik heb je gevonden in de sloot en meegenomen naar mijn hut. Ieder mens heeft recht op een waardig afscheid. Een afscheid van het leven, of een afscheid van de dood. Jij mag straks kiezen. Nu is het te vroeg. Je moet eerst aansterken en op krachten komen.’

Dan begint hij te neuriën. Heel zachtjes. De donkere klanken van zijn warme stem strelen haar zintuigen en zijn vingers beroeren de huid van haar wang. In gedachten sluit ze haar ogen die al zo lang gesloten zijn en dan, met een diepe zucht geeft ze zich over aan zijn liefdevolle aanrakingen.

Wij zijn verheugd het Zevende Hemelse Wonder met jullie te mogen delen, en daar kunnen we simpel over zijn: Wonderen Bestaan!

We weten dat de meeste aardbewoners niet geloven in Wonderen. De meesten van jullie wuiven deze mogelijkheid van creëren weg in hun leven. Het zou te gemakkelijk zijn. Wat als alles zomaar zou lukken? Wat als alles zomaar mogelijk is? Wat als er niets is dat ons zou belemmeren om te mogen ontvangen wat we werkelijk willen uit het diepst van ons hart en ons wezen?

Durf te springen

Om open te staan voor wonderen, is een actieve daad nodig, namelijk de bereidheid om in het diepe te durven springen. Het diepe van de oneindigheid, van de grenzeloosheid. Het diepe van die wereld waar alles mogelijk is, een oneindigheid van grootse mogelijkheden.

Laat alles los wat je ooit geleerd hebt

Het denken voorbij

Jullie zijn het vergeten, omdat jullie denkvermogen op hol is geslagen, omdat jullie creatiedrift vanuit de eigen afgescheidenheid een eigen leven is gaan leiden. Dat heeft geleid tot vele innerlijke oorlogen waarin haat, wraak, jaloezie, hebzucht en machtsmisbruik de drijfveren waren en wat zich manifesteerde in oorlogen in de buitenwereld. Nu is de tijd gekomen dat jullie de andere kant van de medaille van het leven weer leren kennen.

Ontdek al je kleuren!

Daarvoor moeten jullie opnieuw ontdekken dat de aarde niet plat is, maar rond is. Daarmee bedoel ik dat het leven niet zwart of wit is, maar een aaneenschakeling van een diversiteit aan kleuren. Via de ogen en het hart van de ander, kunnen jullie jezelf zien, kunnen jullie andere kleuren zien en hierdoor jullie eigen eindeloze kleuring ontdekken. Om zo via de ander weer bij jezelf thuis te komen, in je hart, daar waar alle intelligentie van het leven in Hemel op Aarde ligt opgesloten.

Om de Hemel in jezelf weer te openen, is bereidheid nodig. Bereidheid om te springen in het diepe en om het oude achter je te laten. Bereidheid om te geloven in een Wonder, want lieve Goden en Godinnen: Wonderen bestaan!

Omarm je innerlijke oorlog met liefde

Durf jij werkelijk los te laten en te vertrouwen op dat wat goed is, op dat stuk in jou dat goed is? Durf jij plaats te nemen in je hart om je zo te verbinden met de wereld om je heen? Durf jij de 17 innerlijke oorlogen in jezelf, die zich manifesteren via het contact met de ander, los te laten en uit te reiken naar Ease, Grace, Love, Joy en Happiness?

Onzichtbare hulp

We nodige jullie uit om te springen en het oude los te laten. Focus op het wonder dat jij zou willen laten voltrekken in jouw leven. Sta open om te ontvangen. Weet dat er oneindig veel hulp aanwezig is om jouw wensen te laten uitkomen. Onzichtbare hulp die er altijd is. Open de poort van je hart en durf te vertrouwen. De hemel is zoveel dichterbij dan je denkt. In je hart huist je Goddelijke creatie. Stap binnen in jouw hart en ontdek een nieuwe wereld! Een wereld waar liefde regeert. Over jou, jouw eigen gecreëerde wereld en van waaruit jij kunt regeren jouw wereld.

Het speelse kind in jou wil bevrijd worden!

Ontdek het Goddelijke, speelse innerlijke kind in jezelf en sta het toe om aan het stuur te staan van jouw wereld. Voed de wereld om je heen met dat wat jij zou willen zijn. Oftewel: Be the person YOU want to meet en laat de wonderen naar je toe komen!

2014 was een bijzonder intensief en bewogen jaar. Het was een jaar waarin overgave een andere betekenis voor mij kreeg. Het bezoek van mijn tweelingzielenzus Bri uit Amerika bracht mijn leven in een andere dimensie. Allebei werden we in een meditatie uitgenodigd om een workshop voor 27 vrouwen te organiseren: Gateway to Heaven. De tijd voorafgaande aan de workshop, was er een waarin we als leiders behoorlijk werden uitgedaagd. Bri werd ernstig ziek, maar wilde de workshop toch door laten gaan. Zo kwamen we in mei van dit jaar terecht in Rennes le Chateau, een prachtige plaats in Zuid Frankrijk, waar Jezus en Maria en hun energie in hoge mate aanwezig is.

In de voorbereidingsperiode mocht ik diverse channelings ontvangen, als boodschappen voor de vrouwen die mee zouden gaan naar de Gateway to Heaven, in de vorm van zeven hemelse wonderen. De eerste drie wonderen mocht ik ontvangen in Nederland, nummer vier en vijf in Rennes le Chateau en nummer zes nu hier in Santa Fe, Colorado, waar ik samen met Bri en met mijn lief, kerstmis vier.

Surrender to the here and now, as peace comes from within

Lieve vrouwen,

Het zesde hemelse wonder is een wonder dat van betekenis is voor alle mensen hier op aarde. Hoewel de zeven hemelse wonderen aanvankelijk voor 27 vrouwen zijn doorgekomen, is het de bedoeling dat ze verspreid worden over de hele wereld. Veel mensen zitten gevangen in hun lichaam en hun leven. Ze durven zich niet vrijelijk te uiten en kunnen zich niet overgeven aan dat wat er is. Dat komt omdat er steeds weer gedacht wordt. Gedachten die ontstaan door het leven in het hier en nu te verbinden met ervaringen uit het verleden en met verwachtingen over de toekomst. Het verleden is niet uit te wissen in jullie leven, want het verleden omvat alles wie jullie zijn. Jullie zijn alles en iedereen geweest en hoewel deze gedachte voor velen niet te omvatten is, is het de waarheid van God. We zijn God, iedereen is God en bezit zijn of haar eigen Goddelijke essentie.

De ontmoeting met het verleden

De ontmoeting met het verleden in alle vormen en staten van zijn, omvat het leven op aarde in het hier en nu. Jullie zijn allemaal kind geweest, man of vrouw geweest, moordenaar of geliefde geweest. Jullie hebben de liefde in jullie harten laten stromen maar vergaten daarbij jullie Goddelijke essentie. Alleen door afgesneden te zijn van jullie Goddelijke essentie, kan angst en ego een eigen afgesloten leven gaan leiden waardoor machtsmisbruik, seksueel misbruik, oorlog en alle andere niet-Goddelijke staten van zijn, kunnen prevaleren op aarde. De tijd is nu gekomen dat jullie dit alles achter jullie mogen laten. Het verleden is geweest. Er rest ons niet anders dan het hier en nu en een toekomst waaraan invulling wordt gegeven vanuit de keuze in het hier en nu.

In het hier en nu, komen leven en dood bij elkaar in de Goddelijke essentie van het moment. Daar waar geen toekomst of verleden is, is er het geluk van het moment. Heb je nu honger? Heb je nu geldgebrek? Of is het de gedachte dat er straks niet genoeg is? Lieve vrouwen, jullie weten als geen ander dat overgave aan het hier en nu, de enige weg naar vrijheid is. Denk maar aan de momenten dat je in extase was, samen met een geliefde. Denk aan de momenten dat je je kind liefdevol de borst gaf, was er werkelijk iets anders waar je aan dacht? Welnee, er was alleen maar het hier en nu, in verbinding met de ander. Dat is waar we naar toe mogen in alles wat we doen.

Het wonder van vergeving

Als jullie het verleden volledig kunnen integreren in het hier en nu, zullen jullie het verleden ook werkelijk los kunnen laten. Dat betekent de ultieme vraag om het verleden volledig te accepteren, in al zijn volheid, met alle pijn en verdriet die er mee verbonden is. Nu vragen jullie: hoe kunnen we ooit accepteren wat er gebeurd is? Hoe kunnen we ooit accepteren dat er oorlog, misbruik, verwonding, pijn en verdriet is, of is geweest in ons leven? Het vraagt om de daad van vergeving. Nee, niet de vergeving aan anderen die ons dit hebben aangedaan. Het is de vergeving aan onszelf, omdat we zijn vergeten dat we meer zijn dan alles wat ons is overkomen in ons leven. Het is de vergeving aan het vergeten van onze Goddelijke essentie, die liefde heet.

Zeg JA tegen het nu

Wie beseft dat we zelf ooit alles zijn geweest, weet dat een ander slechts een spiegel is van het vergeten van onze Goddelijke essentie. Als we de ander kunnen zien als een del van onszelf, dat wat we ooit zijn geweest en waar we geen aandacht meer aan hoeven te schenken, komt er ruimte voor iets nieuws. In de nieuwe wereld is er ruimte voor levensvreugde, genot, plezier, dankbaarheid en tevredenheid. Dat kunnen we vooral ervaren in moeiteloze momenten in het hier en nu, waarbij de open staan voor iedere levenservaring. Durf ja te zeggen tegen het leven. Durf ja te zeggen tegen het hier en nu. Het leven wordt zoveel kleiner als jullie de zorgen over de toekomst en over het verleden los kunnen laten.

Omhelzen van alles wat er is

In het hier en nu rest ons niets anders dan het omhelzen van alles wat er is, met een open hart. Zeg ja tegen alle emoties, het zijn slechts emoties die ons de ervaring geven van het mens-zijn, in al zijn totaliteit. Door er met liefde doorheen te ademen, zal de pijn ervan verzachten en kunnen jullie je eigen Goddelijke essentie ervaren. Voor sommigen van jullie is er een wat jullie een traumatische ervaring noemen, nodig om zover te komen. Veelal slaan jullie levenslessen van anderen af, omdat jullie zelf willen ontdekken hoe het is om je Goddelijke essentie te zijn en te leven. Weet dat het echter ook anders kan. Het leven kan ook licht en moeiteloos zijn, nog voordat jullie door hevige omstandigheden en/of ziekte, gedwongen worden je over te geven aan het hier en nu.

Wie leeft in het hier en nu, verbonden met de liefde in jullie hart, zal de vrede herkennen. De moeiteloosheid van de eenvoud die er op volgt is voor sommigen van jullie te groots om te omvatten. Jullie zijn immers nog zo gewend om het door angst gevoede ego als stuurwiel van jullie leven te hebben. Er is niets anders dan het nu! Waar heb je nu zin in? Doe het! Waar verlang je nu naar? Druk je uit! Wat vind je ergens van? Geef je mening! Waar word je blij van? Doe het! Het leven kan zo eenvoudig zijn als jullie meer leven vanuit het hier en nu. De hemel komt als vanzelf naar de aarde. Er wordt voor jullie gezorgd. Geef ons de kans om jullie te helpen. Leef het leven in het hier en nu, en geef je over aan de stroom van het leven. Het leven wil geleefd worden. Vreugdevol en moeiteloos.

In liefde,

Aisha.