Vrijwel iedereen was het er over eens: wat een indrukwekkende en prachtige uitzending heeft VPRO gemaakt over kanker en zelfmanagement: ‘Kanker, je lot in eigen hand’. Ook ik was blij verrast en tevreden over het resultaat van de uitzending. Zoveel indringende en verschillende portretten van mensen die ieder op hun manier bezig waren met hun ziekte. En ja, het was natuurlijk spannend welke scenes gekozen zouden worden uit drie dagen filmen van de afgelopen zomer. In de documentaire was ik de enige patiënt die bewust heeft gekozen voor om geen chemo- of hormoontherapie te doen, maar mijn intuïtie te volgen en het op een natuurlijke en Oosterse manier aan te pakken, oa door middel van healing en Taoïstische genezing.
Het was ook bijzonder om de uitzending te bekijken samen met mijn ouders. Want ook voor hen was het terugkijken op een bijzonder moeilijke periode in ons leven: mijn broer die ziek werd en overleed, mijn moeder die in die periode zelf veel in het ziekenhuis lag en ik die worstelde met mijn keuzes rondom de behandelingen. Mijn vader gaf aan dat hij zich nu pas realiseerde wat de impact van het overlijden van mijn broer moest zijn geweest op mijn keuzes, hij was trots op me. Ik was ontroerd. Opnieuw liet mijn vader zien hoeveel hij van me houdt. Opnieuw ervoer ik hoe heerlijk het is als je ouders onvoorwaardelijk achter je staan. Onvoorwaardelijke liefde.
Toen ik aan de uitzending meedeed, had ik geen flauw benul wat het allemaal teweeg zou brengen. Ik voelde alleen maar: dit moet ik doen, mijn ervaringen wil ik delen met de wereld. Het is fijn om reacties van mensen, waaronder lotgenoten te krijgen die zich gesteund en geïnspireerd voelen door mijn ervaringen.
Het delen heeft natuurlijk voor mijzelf ook een functie. Het is een manier om te verwerken wat er gebeurd is, de realiteit onder ogen te zien en te leven met alles wat er is. Het is zo gemakkelijk om mijn ogen te sluiten en te doen alsof er niets gebeurd is en gewoon door te gaan met mijn leven als voorheen, alsof er niets veranderd is. Maar ik weet dat dit niet de bedoeling is van mijn genezingsproces. Mijn borstkanker was voor mij een alarmbel, die me duidelijk maakte volop te gaan Leven, in het hier en nu, mijn angsten aan te gaan en te transformeren, om zo te leren om onvoorwaardelijk van mezelf te houden.
Weg met het perfectionisme en overdreven verantwoordelijkheidsgevoel. Weg met al die onbewuste oordelen over mezelf. Ik mag fouten maken, ik mag dingen vergeten, ik hoef niet iedereen tevreden te stellen. Welkom onvoorwaardelijke liefde: voor mezelf, voor anderen en voor de wereld. Want hoe meer liefde je voor jezelf kunt voelen, hoe gemakkelijker je liefde voor anderen kunt voelen.
De inzichten, de liefde en lessen die ik geleerd heb deel ik daarom graag met de wereld. Om mijzelf eraan te blijven herinneren en om anderen te kunnen inspireren. Zo wordt delen helen, en wordt delen vermenigvuldigen. Daarom ga ik naast het gratis e-book over mijn genezingsproces, ook lezingen geven over wat mijn ziekte mij gebracht heeft. Voor mezelf om te helen en voor anderen om te inspireren.
De eerste lezing staat al gepland op 6 december 2011: Uit de put – in je kracht.
Hier lees je er alles over.
Enne…ken je organisaties of verenigingen die mogelijke interesse hebben in een lezing? Laat het me weten!
Hallo Leonie,
door jouw blog kom ik erachter dat de VPRO zo’n goeie uitzending heeft gehad. Ik wil het graag zien op “uitzending gemist”. Ook jij hebt dus gekozen om geen chemo te doen, ondanks het advies. Ik heb daar ook voor gekozen, in 2002. Na die beslissing was iknog steeds onzeker: heb ik nou wel de goede beslissing genomen? Een paar maanden later was er – in het kader van de bortkankermaand een interview met Gunilla Kleiverda, zelf gynaecoloog en ook borstkankerpatient met een hormoongevoelige borstkanker. Zij vertelde Toen dat ze ook geen chemo had gedaan, door te zoeken op internet, net als ik. Nu is zij natuurlijk wel arts en zelfs specialist, dus je kunt je voorstellen dat ik me wel beveestigd voelde toen ik dit van haar hoorde. Bij hormoongevoelige borstkanker voegt chemo niets toe, je komt erdoor in de overgang en dat is wel goed, omdat je eierstokken dan geen oestrogenen meer produceren, maar de schade die het aanricht in de rest van je lichaam en in je immuunsysteem is ontzettend groot, en dat wordt niet meegewogen bij het genezingspercentage!
Ik vind het erg moedig van je dat je lezingen geeft en wil graag een keer naar een lezing komen. Ook weet ik misschien nog wel plekken waar je lezingen kan geven, dus neem gerust contact op!
Veel succes met je ondernemning