Billenkoek

Billenkoek. Mijn stuitje brandt. Het levende bewijs dat sommige pijnlijke emotionele herinneringen zijn opgeslagen in ons lichaam. Iedere keer weer ben ik verwonderd over wat er gebeurt als je met liefde en een open hart wordt aangeraakt.

Vanochtend masseerde mijn lief zachtjes een drukpunt aan de rechter zijkant van mijn bilnaad en toen gebeurde er iets wonderlijks. Ineens zag ik beelden van de hand van mijn vader die mij als kind billenkoek gaf. ‘Dat is waar ook, die heeft me heel wat geslagen vroeger’, verzuchtte ik tegen mijn lief. Ik registreerde de onmacht van mijn vader. Mijn rechter been begon te schoppen. Dat is wat er gebeurt als opgeslagen energie zich vrijmaakt. Ik volg de signalen van mijn lichaam en laat het gaan. Het kan er maar beter uit zijn. Ik ben blij dat ik inmiddels neutraal naar dit soort dingen kan kijken en me niet meer verlies in emoties. Dat is wat liefde doet.

Terug naar mijn jeugd

Afgelopen donderdag ruimde ik samen met mijn lief de laatste spulletjes van het ouderlijk huis op. Ik vond er een briefje dat ik op mijn vijftiende schreef aan mijn ouders. Ze waren woedend op me omdat ik te laat was thuisgekomen en ik verwachtte nog meer boosheid vanwege een slecht rapport. Ik herinnerde me de frustratie van mijn vader uit die tijd en mijn scherpe mond, recalcitrant als ik was. Pas toen ik na de zoveelste woedeaanval wegliep van huis, stopte hij met slaan. Ik vond dat ik oud genoeg was en hij blijkbaar ook.

Onuitgesproken verdriet

Als kind vond ik het zo gewoon dat ouders ons af en toe sloegen als wij niet luisterden, dat ik het eigenlijk was vergeten. Tot ik het vanochtend terugzag. Ach ja, zo deden ze dat vroeger!

Ik vroeg mijn lief om de andere kant ook maar even te masseren. Dat ene drukpunt daar net naast het stuitje. Het is zo heerlijk als je precies voelt waar je moet zijn zodat je aanwijzingen kunt geven. En ja, toen zag ik beelden van mijn moeder. Ze was een jaar of 40 en zat op de bedrand te huilen met haar handen voor haar gezicht. Ik heb mijn moeder nooit zien huilen. Ik kan het me niet herinneren. Als dochter registreerde ik nu wat zij toen voelde. Het was het verdriet van de niet geleefde talenten, van de onderdrukking van haar wezenskern. Wie ze werkelijk was, het mocht niet naar buiten komen. Dat was de energie die vrijgemaakt werd. Het raakte me diep.

Het leven na de oorlog

Het leven van mijn moeder ging niet zoals ze het gehoopt had. Na de 2e Wereldoorlog lag bij terugkomst na evacuatie, het huis in puin. Dat moest opnieuw opgebouwd worden. Mijn moeder moest uit ‘dienen’ om zo haar steentje bij te dragen aan de wederopbouw. Zes dagen per week verbleef ze bij een gezin om daar te poetsen en het huishouden te doen. Vervlogen waren haar dromen om muziek te maken. Toen ze mijn vader ontmoette, trouwden ze na 5 jaar verkering en al snel was het eerste kind er. Haar leven stond in het teken van het dienen van mijn vader en van het gezin. Hij was degene die bepaalde. Hij had de macht en mijn moeder volgde. Zo ging dat in die tijd.

Vanochtend voelde ik haar verdriet en vond ik de woorden die mijn moeder destijds niet kon spreken. Het waren gevoelens waar ze zich niet eens bewust van was, want praten over gevoelens, dat hadden mijn ouders allebei niet geleerd. Het enige dat mijn moeder voelde was een diep verdriet. Nu mocht ik het zien.

Helende drukpuntmassage

De energie van billenkoek verdween na de intuïtieve drukpuntmassage. Ik voelde hoe er zo een brug gebouwd werd tussen macht en onmacht, tussen talenten en zichtbaarheid. Had Tom Lescher het deze week niet voorspeld in zijn astrologische pelereport? Toen de energie verdwenen was ‘zag’ ik vele kleurige vlinders verschijnen uit mijn billen. Job done, mission completed. Transformatie.

Vrij zijn en tot expressie komen

We gaan toe naar een tijd waarin we afscheid nemen van de dominantie van het mannelijke patriarchaat zoals dat eeuwenlang geheerst heeft. Moeders mogen hun kinderen leren om woorden te geven aan emoties, zodat ze deze kunnen uiten en de energie niet opgeslagen of ingekapseld wordt wat ziekmakend is. Als je gevoelens er niet mogen zijn, kun je nooit tot volledige expressie komen. Daarom is het belangrijk dat vrouwen de opgeslagen collectieve pijn in hun lichaam leren te releasen. Zodat ze weer volledig vrij kunnen zijn en hun talenten tot bloei kunnen komen.

Tantra en helende seksualiteit

Tantra is een hele mooie manier om dit samen met andere vrouwen (en mannen) te mogen doen. Want liefde is de sterkste energie in het universum. De tijd van billenkoek is voorbij. Liefde heelt. Afgesloten harten mogen zich weer openen. Liefde mag weer stromen, van mens tot mens. We mogen leren om compassie te voelen voor elkaar en voor onszelf. We mogen onze emoties voelen vanuit een volwassen bewustzijn, zonder ons er in te verliezen. Er zijn diverse tantrascholen in Nederland die je erbij kunnen helpen, zoals Het centrum voor tantra in Amsterdam, Soultantra in Vught en de begeleiding van Tantra 4 jou. Wil je ook je vrouwelijke intieme delen (yoni) vrij maken van oude, pijnlijke energie, dan raad ik je een yonimassage bij De naakte waarheid aan, zodat jouw seksualiteit weer moeiteloos kan stromen.

Ik ben dankbaar dat ik nu de liefde van mijn ouders nu kan voelen en dat mijn hart weer open is. Ik geniet van de dagen die ik met hen mag doorbrengen en dat ik mag zien dat mijn ouders hun eigen leven hebben gehad, met hun eigen tegenslagen. Soms dragen kinderen een energetische last voor hun ouders. Dat proces heb ik de afgelopen jaren mogen omkeren via diverse helende processen van familieopstellingen en tantrische massages. Ik gun het iedereen om zichzelf te helen en op deze wijze de band met hun ouders te kunnen herstellen. Zodat je de Liefde, daar waar je ooit vandaan kwam, ook in de ogen van je ouders kunt zien stralen…