Afscheid en van een lotgenote – een onverwacht geschenk

Gisteren nam ik samen met mijn ouders afscheid van een lotgenote, Ada. Zij stierf aan de gevolgen van borstkanker nadat bij haar na vele jaren, zich vorig jaar uitzaaiingen ontwikkelden. Ada runde samen met haar man sauna Finlandia in Venzelderheide die zij samen vanaf de grond op opbouwden, en waar ik met mijn ouders wel eens naar toe ging. Zij komen er al vele jaren. Voor hen was het afscheid daarom des te moeilijker. Vorig jaar spraken Ada en ik met elkaar, nadat zij mijn e-book over mijn genezingsproces had gelezen. We hadden het over de verschillen in aanpak van de genezing van borstkanker en dat iedereen toch zijn of haar eigen weg kiest in een behandelplan. Met wederzijds respect voor onze eigen keuzes.

Geluk

Ik hoop dat jij meer geluk hebt dan Ada, zei Hans, haar man tegen mij bij het afscheid. Het was een prachtig afscheid. Vele mensen die haar goed kenden, spraken over het leven dat zij samen gedeeld hadden. Ik kende Ada maar een klein beetje maar door het afscheid kreeg zij en het leven dat ze geleid had, voor mij een nieuwe kleur en werd het beeld van deze vrouw completer.

Het afscheid was uitgebreid en persoonlijk. Ik hoorde van vele mensen wat Ada voor hen had betekend en ik hoorde vele mooie muzieksoorten waar Ada van hield. Een nummer raakte mij diep in mijn hart. Het was een fado, gezongen door een vrouw met een diepe warme stem en het ging over ‘een ander leven’. Ja, bedacht ik mij, ook ik leid een ander leven, ik leid mijn leven op mijn eigen manier. Door mijn open relatie, door mijn polyamoreus zijn en hier openlijk voor uit te komen, is mijn leven niet doorsnee.

Ik wil leven!

Maar de muziek maakte meer in mij los. Ik voelde heel duidelijk en sterk: jij bent overleden en jouw dood is voor mij een les. Want ik voelde het alleen maar sterker worden: Ik wil genieten! Ik wil leven! Ik wil het leven voluit L E V E N. Ik wil niet langer mijn leven laten bepalen door angst of door angst van anderen. De wil om te leven heb ik nooit zo sterk kunnen voelen als gisteren bij het afscheid van Ada. De wens om de liefde die in mijn hart zit te mogen laten stromen, vrijuit, zonder beperkingen. Ik wil genieten van mijn leven en van het lichaam dat ik heb gekregen. Genieten van Leonie en van de dingen die ik doe. Iedere dag opnieuw. Ik wil genieten van alles wat ik doe. Het verleden is voorbij en de toekomst bestaat niet. Er is alleen het hier en nu. Ik voelde een enorme dankbaarheid voor alles wat ik tot nu toe mocht leren en ervaren. Dankbaar voor mijn leven!

Op weg naar een nieuwe wereld met meer liefde

Al langer weet ik dat we met de wereld op weg zijn naar een nieuwe wereld. Een wereld waar ruimte is voor meer liefde, verbinding en samenwerking. Een wereld waar iedereen zijn of haar talenten ten volle inzet om zo samen een mooiere en betere wereld te creeren. Dat kan alleen als de mensen afscheid nemen van hun angst, en het licht waaruit zij bestaan, volop durven te laten stromen en durven te laten zien. Dat is wat ik voelde: ik wil mijn leven leiden vanuit mijn licht. Leven vanuit liefde. Liefde is wat we in de kern allemaal zijn, daar ligt onze oorsprong.

Door het afscheid van Ada voelde ik mijn levenswens en levensenergie opnieuw volop stromen. Het geeft mij heel veel moed om door te gaan op de ingeslagen weg. Lieve Ada, je dood is nu al niet voor niets geweest. Je hebt er mij een enorme levensles door gegeven en ik hoop deze les aan anderen door te kunnen geven. Dank je wel daarvoor. Ooit komen wij elkaar weer tegen.

Comments

  1. Kiezen voor het leven is prachtige opgave waar ik heel bewust voor ga.
    Dat brengt veel vreugde en ook pijn. Het is leven vanuit waarachtigheid en authenticiteit.
    Er is niets mooier…

  2. Wat een prachtig stukje meisje. Heel goed. Inderdaad. Lééf. Geniet. Pak het moment. Ik hou van je.

  3. Prachtig en recht uit je hart. Vooral het stukje waarin je ontdekt dat je wilt LEVEN is zo herkenbaar voor mij. Ik ben GENdrager van het BRCA1 gen en heb diverse (preventieve) operaties gehad. Waarbij naar voren kwam dat in mijn linkerborst toch al kanker aan het ontwikkelen was. Ik was dus net op tijd. Tot nu toe. Heb veel ellende meegemaakt, mijn broer aan kanker verloren. Maar ik ben er nu al weer een poosje uit: ik wil LEVEN! Alleen het NU bestaat, net zoals jij beschrijft. Heb mijn baan, een 31 jarige carriere bij een grote bank, opgezegd en ben voor mezelf begonnen als freelance fotograaf en nu ook met mijn fotowerk de kunstzinnige kant op gegaan. Eind oktober heb ik mijn eerste echte expositie. Ben zooooo tros op mezelf! Ik LEEF!
    Dus laat je idd niet tegenhouden of beperken door angst of wat dan ook, van jezelf of van een ander. DOE! LEEF!
    Ik wens je een mooi LEVEN, hoe lang die ook mogen zijn.

  4. Leonie,

    Leven vanuit Licht en Liefde is je op het lijf geschreven. Je woorden geven kracht en positieve energie aan hen die zich met jou verbonden voelen en willen delen met jou.

    Geniet van het NU.

    Liefs Rik

  5. @Pauli, wat een prachtig besluit heb ook jij genomen, gefeliciteerd alvast met je eerste expositie! Het is zo fijn om je hart te durven volgen, ook al is het iedere keer weer opnieuw een uitdaging… En ook dat is heerlijk om te voelen, want alles hoort er bij, ook die uitdagingen die we tegenkomen. Ik wens je heel veel succes en een liefdevol leven toe!
    @Rik, dank je wel

  6. Het stukje ‘ik wil LEVEN’ raakte mij recht in m’n hart. Ik herken het gevoel en toch lijkt het regelmatig door m’n vingers te slippen. Dank je wel dat ik er weer even aan mocht ruiken.

Laat een antwoord achter aan Koos Reactie annuleren

*